Dakloze vrouwen hebben aanzienlijk andere behoeftes dan mannen
Jarenlang was de gemiddelde dakloze een autochtone man, met psychische problemen.
Inmiddels leven wij in het jaar 2020 en is een kwart van de daklozen vrouw.
En vaak gaat het over vrouwen zonder verslaving maar over vrouwen die hun baan zijn verloren of in een relatiescheiding liggen.
Weinig onderzoek
En ook al groeit het aantal dakloze vrouwen, er is maar weinig onderzoek gedaan naar de oorzaak, gevolg en de behoeftes van deze groep vrouwen.
Een Brits onderzoek laat zien dat het in veel gevallen gaat om vrouwen die te maken hebben gehad met (huiselijk) geweld, misbruik.
Ook vluchtelingenvrouwen zijn steeds vaker dakloos.
Speciale gendergeralateerd onderzoek en aandacht is nodig
Helaas is er in Nederland niets te vinden over onderzoek naar dakloze vrouwen en dat is jammer, want deze vrouwen hebben een ander profiel dan mannen die dakloos zijn.
Ook blijkt dat de hulpverlening aan daklozen te weinig aandacht heeft voor de LBHTI-groep.
Sterker nog: in het rapport van het Ministerie, Actieprogramma Dak- en Thuisloze jongeren (2019-2021), wordt niet één woord gerept over de kwetsbaarheid van dakloze meisjes.
Crisisopvang na huiselijk geweld
Meer dan 15.000 mensen ( dus vrouwen, kinderen) doen jaarlijks een beroep op de vrouwenopvang, maar ook die zit regelmatig vol.
Wat is het alternatief voor deze specifieke groep?
Een gevolg kan zijn dat vrouwen vaker in een gewelddadige relatie blijven hangen en dat is op zijn minst zorgelijk te noemen.
Beleid aanpassen
Het zou daarom goed zijn als het beleid op dak- en thuisloos raken, een meer inclusieve blik zou werpen op dakloosheid.
Want hoe dan ook, gaat het om verschillende groepen mensen die dakloos raken en dat verdient ook een verschillende aanpak (en dus beleid)
