De negentiende eeuw ontpopte zich als een periode van onvrede onder vrouwen.
Zij wilden hun levenssituatie veranderen; moedige vrouwen stonden op, overtuigd van hun recht op leven als een mens.
Het begon met Barbara van Meerten-Schilperoort (1778-1853).
Deze vrouw bezocht vrouwelijke gevangenen maar dit leidde tot veel weerstand, ook onder de Reveil-dames.
De Reveil-dames was een groep hoog opgeleide vrouwen die de wereld buiten wilden ontdekken; ze wilden verantwoordelijkheid dragen voor hun naasten maar het bezoeken van vrouwelijke gevangenen ging hen echter te ver.
Betsy Groen van Prinsterer-Van der Hoop (1807-1879) was van hetzelfde kaliber als Barbara; ook zij ging de straten op, de achterbuurten in om om te zien naar haar medemens. Het was een missie voor haar.
De tijd van de Reveil betekende echter meer veranderingen: als ongetrouwde vrouw was het namelijk schandelijk als je ging werken; het was simpelweg mensonwaardig.
Betsy Perk wilde daar verandering in brengen en richtte de vereniging Arbeid Adelt op en honderden vrouwen sloten zich aan.
In 1871 presenteerde Betsy haar idealen op de tentoonstelling van vrouwelijke arbeid. Een mijlpaal.
In die tijd waren er natuurlijk meer vrouwen die opstonden en meer rechten (dus vrijheid) opeisten:
Minette Storm-Van der Chijs: zette zich in voor goed onderwijs voor meisjes
Elise van Calcar: publiceerde een boek waarin ze schreef over het gebrek aan voorbereiding op het moederschap of als zelfstandige vrouw
Mina Kruseman: Ging samen met Betsy op tournee om lezingen te geven over geld. Iets dergelijks hadden vrouwen nog nooit gedaan!
De eerste stappen van emancipatie waren gezet….
Wil je meer weten? Bekijk dan deze Youtube Video: