Politieke carrière van een vrouw

Toen mijn kinderen nog een stuk jongere waren ben ik al eens benaderd of een politieke carrière niet iets voor mij zou zijn.
Met vier kleine kinderen en het alleenstaande moederschap zag ik niet in hoe dat ik voor elkaar moest breien. Immers: politiek gebeurt in gemeenten altijd in de avonden en ik had het niet zo breed dat ik structureel een oppas kon gaan inzetten.
Bovendien had ik zorgintensieve kinderen en dat maakte het allemaal nog lastiger.

Politiek op sociale media

Dus wat ik deed is mijn ongezouten mening weergeven op alles wat maar op de sociale media verscheen. Jaar in, jaar uit.
In december 2017 werd ik nogmaals benaderd met de vraag of ik een politieke carriere ambieerde.
Omdat de kinderen toen al zo groot waren dat ze prima een avond alleen konden doorbrengen hoefde ik daar niet lang over na te denken.
Een oppas was niet nodig, de vergaderingen waren dicht bij huis.

En zo gebeurde het dat ik in 2018 werd gekozen als raadslid. Nu zijn wij bijna aan het einde van deze periode en ik ben verknocht geraakt aan politiek.

Er is geen raadslid die een achterban vertegenwoordigd waarvan ik wel de belangen probeer te behartigen

Dat klinkt misschien wat hautain maar het is een harde werkelijkheid. In onze raad zijn 27 raadsleden vertegenwoordigd, waarvan 5 vrouwen.
Dat maakt mijn raadslidmaatschap een beetje bijzonder (zo weinig vrouwen!) maar het feit dat ik én op minimale inkomsten én als huurder (en geen woningeigenaar) in de raad zit is wel bijzonder te noemen.
Daar waar de overheden altijd zeggen dat wij volksvertegenwoordigers zijn durf ik dat in zekere zin wel te betwijfelen.

Met ervaring op het gebied van huiselijk geweld, kindermisbruik en opvang van weggelopen jongeren doe ik nog een extra duit in het zakje.
Niet dat ik daar trots op ben. Ik heb mij jaren geschaamd om het feit dat ik, als sterke vrouw, te maken heb gehad met een gewelddadige partner.

Politiek zit te wachten op vrouwen uit het werkelijke leven (en met levenservaring)

Na vier jaar als raadslid te hebben mogen deelnemen aan besluitvorming durf ik ook te stellen dat een groot aantal raadsleden totaal geen idee hebben van wat er nu daadwerkelijk speelt en met name op onderwerpen die vrouwen raken.
Of met vrouwen die een lager dan gemiddeld IQ hebben.
Als men zegt dat iedereen zich verkiesbaar kan stellen, kan ik dat beamen. Maar de materie die je wekelijks krijgt voorgeschoteld is heavy stuff en soms verhipte lastig te begrijpen. 
Terwijl er middels een motie toch echt is opgeroepen om stukken op B1 niveau te presenteren wil dat maar niet lukken. Onder het excuus dat dit nou eenmaal niet altijd mogelijk is.
Vrouwen met een lager IQ zullen het lastig vinden zich verkiesbaar te stellen terwijl het wel hard nodig is wil je als raadslid echt een vertegenwoordiging zijn van je inwoners.

In 2018 bracht ik een motie in stemming om meer straatnamen in onze gemeente te vernoemen naar vrouwen uit onze geschiedenis en er is smakelijk om gelachen. 
Voor mij een bloederieus onderwerp. De raad vond het sympathiek en stemde voor. Unaniem, dat dan weer wel.
Maar een motie om speciaal beleid te schrijven over vrouwenemancipatie ging er bij deze raad niet in.
Blijkbaar  hebben ze geen idee wat er zich achter bepaalde voordeuren afspeelt. Huiselijk geweld. Tja, wat je niet ziet is er blijkbaar niet. Ik chargeer.
Net zoals straatintimidatie en het onveilige gevoel op openbare plekken. 
Gelijke beloning speelt amper in de gemeente was hun redenatie.
Of vrouwvriendelijk personeelsbeleid motiveren bij bedrijven. Nog zo’n dingetje waar ze het nut niet van inzagen. Het is aan de bedrijven zelf om dit op te pakken.
De SGD’s, de Sustainable Development Goals en onze Nederlandse plek op de emancipatieladder waren hun vast niet bekend.

Mijn conclusie was en is nog steeds dat raden meer zouden moeten bestaan uit meer vrouwen. En vrouwen met levenservaring. De leuke maar de minder leuke kanten van het vrouw zijn.
Want vrouwen in de raad besluiten nu eenmaal anders dan hun mannelijke collega’s.

Hoe verder als politica

Ik moet verder als raadslid omdat ik mijn werk nog niet als afgerond zie. Ik ambieer het fractievoorzitterschap omdat daar nog wat te leren valt en ik ambieer ook het wethouderschap.
Los van deze ambities wil ik nogmaals inzetten op beleid op vrouwenemancipatie en meer vrouwen in de gemeenteraden.
De hele wereld bestaat uit ongeveer 50% vrouwen en toch zijn vrouwen in gemeenteraden in Nederland zwaar ondervertegenwoordigd. Raar he?

Binnen de politiek wil ik mijzelf kunnen blijven.  Zoals onze griffier omschreef: “Aletta weet op soms Spartaanse manier haar standpunten duidelijk te maken. Zit vol humor en beschikt over de nodige zelfspot.”

Ook interesse in een politieke carriere?

Ik ben altijd te benaderen om te komen vertellen over mijn politieke ervaringen en sta te popelen om vrouwen te motiveren politiek actief te worden.