Slechts drie vrouwen staan als lijsttrekker genoemd voor de Europese Verkiezingen van 23 mei 2019.
In België is het niet beter gesteld want ook daar zijn slechts 3 vrouwen lijsttrekker.
Hoe is het mogelijk dat wij al jaren praten over een betere balans man/vrouw in de politiek en dat ook nu weer pijnlijk blijkt dat vrouwen nog steeds in de grote minderheid zijn?
Wat weerhoudt vrouwen om zich politiek in te zetten? Of wat weerhoudt de mannen om plaats te maken voor een vrouw?
Nee, vrouwen in de politiek is nog zeker geen succesverhaal.
Wordt het tijd voor een quotum? Of is het haalbaar zonder druk?
Bij één van de waterschappen in Nederland zijn ze het levendige voorbeeld dat het ook kan zonder quotum: op de lijst staan evenveel mannen als vrouwen waarbij zij ook nog eens om en om op de lijst staan.
Een succesverhaal!
Zelf ben ik ook politiek actief. Als raadslid in de gemeente Steenwijkerland en het heeft mij, ook slechts na 1 jaar, veel gebracht.
Ik heb veel nieuwe mensen leren kennen en doe ontzettend veel kennis op maar het belangrijkste is dat ik nu écht iets kan betekenen voor mijn medemens in mijn gemeente.
Zo heb ik in movember een motie ingediend om meer straten te vernoemen naar vrouwen (unaniem aangenomen) en heb ik, uiteraard samen met de andere leden van GroenLinks, een emancipatieprijs in het leven geroepen.
Via de politiek kan ik mij met name inzetten voor de vrouwen in mijn gemeente; ik had dat tien jaar geleden niet kunnen dromen.
Het raadswerk kost mij ongeveer 12 – 15 uur per week, de vergaderingen zijn in de avonden en het is prima te combineren met mijn eigen bedrijf.
Tuurlijk, het kan soms best druk zijn, maar de andere kant van de medaille is dat ik dus écht iets kan veranderen in mijn gemeente.