Kort interview met Sonata Gogar – Vrouw anno 2021
Wie ben je, wat doe je?
Mijn naam is Sonata Gogar, ik ben 24 jaar oud en kom uit Rotterdam. In het dagelijks leven studeer ik HBO Bedrijfskunde.
Ik werk bij radio AmorFM als presentatrice. Hierbij presenteer ik diverse programma’s, lees ik het nieuws en verricht ik administratieve taken.
Eén van mijn programma’s is: “Be My Guest Power Women Edition”.
Het programma is in 2020 van start gegaan en hiervoor interview ik in aanloop naar Internationale Vrouwendag verschillende dames over wie ze zijn, waar ze voor staan, wat ze overwonnen hebben etc.
Dit om de vrouw een podium te bieden en andere vrouwen te inspireren.
Daarnaast ben ik ook ambassadeur van de IMC Weekendschool.
Als ambassadeur doe ik van alles. Zo heb ik op verschillende podia mijn persoonlijke verhaal mogen delen, geef ik les aan de leerlingen en momenteel zijn we ook bezig met het zichtbaar maken van kansenongelijkheid.
Hoe kijk jij aan tegen emancipatie in Nederland? Is het goed genoeg of kan het beter?
Emancipatie is belangrijk, we hebben allemaal onze rechten en we weten het.
In praktijk hoeft dit echter nog lang niet altijd het geval te zijn.
Ik heb ervaren dat mensen zich wel degelijk onderdrukt of niet gehoord voelen, maar het niet veilig aanvoelt om dit te uiten vanwege bijvoorbeeld groepsdruk of de machtspositie van een ander.
Dat neemt niet weg dat het heel belangrijk is je stem te laten horen, jezelf te onderbouwen en tot een gepaste oplossing te komen.
Hier mag meer ruimte voor gecreëerd worden. Wees je ervan bewust dat ook jij het verschil kan maken.
Heb je wel eens te maken gehad met discriminatie en/of geweld vanwege het feit dat je vrouw bent en kun je daar iets over vertellen? Of misschien ben je wel eens in een bevoorrechte positie gekomen vanwege jouw vrouw zijn?
Heb ik met discriminatie te maken gehad omdat ik een vrouw ben?
Dit is lastig te zeggen, want het is lastig aan te tonen dat je gediscrimineerd bent.
Ik heb op het MBO Bedrijfsadministratie gestudeerd en momenteel zit ik in het laatste jaar van mijn opleiding HBO Bedrijfskunde.
Bij beide opleidingen zijn er weinig vrouwelijke studenten.
Binnen mijn huidige opleiding voel ik me ondanks de mannelijke overheersing gehoord en gewaardeerd.
Dit was op het MBO echter wel anders. Ik weet niet of het kwam omdat ik een vrouw ben, maar ik had het idee dat ik niet serieus genomen werd.
Zo was het recht tot inzage van een schoolexamen mij ontnomen. Ik durfde me er op dat moment niet over uit te spreken, omdat ik bang was dat het mijn resultaten zou beïnvloeden.
Na mijn afstuderen heb ik aangegeven dat ik het jammer vond hoe het is gelopen.
Hierop kreeg ik als reactie dat het jammer voor me was en de desbetreffende docent het druk had. Ik viel bijna van mijn stoel.
Ik weet niet of ik ook op deze manier behandeld zou zijn als ik geen introverte dame was en zal het ook nooit weten, maar we worden in de huidige maatschappij wel degelijk onderdrukt, zelfs al sta je in je recht.
Als vrouw zijnde moet je extra je best doen om gehoord en gezien te worden in deze “mannenwereld”.
Ik heb ook wel het idee dat het niet altijd gaat om wat je zegt, maar ook om wie het zegt.
Als ik met mijn zachte stem en lieve karakter hetzelfde zeg als mijn mannelijke collega/klasgenoot, krijg ik mogelijk niet dezelfde reactie van de omgeving. Natuurlijk hoeft dit niet altijd het geval te zijn, maar brutale mensen hebben de halve wereld. Ik heb het idee dat dit juist ook van invloed is op de vrouwen en het is tijd voor verandering.
Wat is je mooiste herinnering als het gaat om ‘vrouw’ zijn?
Het is toch geweldig om een vrouw te zijn! We kunnen zoveel kanten op met ons kapsel, helemaal de make-up in of juist lekker naturel.
Mijn mooiste herinnering aan het vrouw zijn, zijn de mooie momenten die ik met mijn moeder deel. We zijn bijna hetzelfde qua karakter.
Daarbij hebben we ook onze “vrouwendingen”, zoals samen naar de schoonheidssalon, nageltjes doen, romantische films kijken en praten over van alles en nog wat met een kopje thee. Deze momenten koester ik.
Wat is jouw stip op de horizon?
Ik streef altijd naar zelfontwikkeling en sta positief in het leven. Niks is onmogelijk.
Ik geloof dat je met hard werken alles kan bereiken wat je wil.
Ik stap regelmatig over de drempel van mijn verlegenheid heen en ga buiten mijn comfortzone.
Doelen behalen (die in de eerste instantie onmogelijk lijken) geeft mij veel voldoening. Het is een fijn gevoel en mijn wens is dat iedereen dit mag ervaren.
Ik heb verschillende trainingen, cursussen en opleidingen gevolgd. Een ander perspectief, breed kijken en openstaan voor het onbekende spelen in mijn ervaring een belangrijke rol bij zelfontwikkeling.
Wil je andere vrouwen nog iets meegeven?
Wat ik anderen wil meegeven is dat je ervoor moet gaan! Ga je dromen achterna!
Al geloven anderen niet in je, zolang jij maar in jezelf gelooft. En ja, het is vallen en opstaan, maar wees niet zo bang om fouten te maken.
Jij bent uniek, jij hebt je kwaliteiten, jij hebt in je om alles te bereiken wat je wil, maar je moet zelf de eerste stap zetten en zo steeds een stapje verder gaan.
Op een dag zul je terugkijken en je realiseren dat al die kleine stappen een groot verschil hebben gemaakt.
