Ada van der Hoeven – Vrouw anno 2021
Wie ben je en wat doe je in het dagelijks leven
Ik ben Ada, dochter van Wim en Gidi, zus van Gertjan, Bas, Gertilde, Wiebe, Marleen, Lidia, Hans en Bernard, moeder van Douwe en Dobbe. Ik ben opgeleid als neerlandicus en literatuurwetenschapper. Ik werk als docent Nederlands in het voortgezet onderwijs. Ik werk als ondernemer in het vo. Ik ben vriendin veel vrouwen. Ik leef zonder partner. Ik ben kostwinner en financieel zelfstandig.
Hoe zou jij jezelf omschrijven?
Ondernemend, nieuwsgierig, speels, creatief, dwarsdenker, in verbinding met anderen, ‘lone wolf’, buitenvrouw.
Welke gebeurtenis is bepalend geweest voor jouw karakter?
Er zijn geen specifieke gebeurtenissen bepalend geweest voor mijn karakter. Mijn karakter heeft wel bepaald dat ik bepaalde keuzes heb gemaakt in mijn leven. Ik wist al heel jong dat ik het leven van mijn moeder niet wilde.
Ik ben uit de reformatorische gemeenschap gestapt omdat daar geen plek was voor mij. Ik ben uit mijn huwelijk gestapt omdat ik niet wilde blijven.
Ik heb nooit een samengesteld gezin gewild omdat ik daar geen goed gevoel bij had voor mijn kinderen.
Ik ben ondernemer omdat ik daarmee mijn eigen vrijheid en zelfstandigheid kan voeden. Mijn karakter voelt als mijn redding in het leven: optimistisch, nuchter en meebewegen op dat wat zich aandient.
Waar kun jij heel blij van worden?
Familiedag met veel familie: spelletjes, eten, klooien met vuur, oud en jong door elkaar en met elkaar stranddag met mijn kinderen en vrienden met hun kinderen, veel wijn/bier en lekker eten en onzinverhalen vertellen lesgeven en dan zien dat er iets gebeurt in de hoofden van de jongvolwassenen en hun wereld een stukje verder opengaat wandelen langs de zee, door het bos en over de heide.
Zijn er zaken waar jij spijt van hebt gehad en welke zijn dat?
Nee, dat heeft niet zoveel zin. Ik ben beter in leven met wat er was en hoe het zich nu aandient.
Is jouw herkomst belangrijk voor je en waarom?
Ja, ik ben in grote mate gevoed door (bijbel)verhalen. Maar ik ben vooral gevormd door het grote gezin waarin ik ben opgegroeid en groot geworden. Ik leef in de wetenschap dat er veel mensen om mij heen zijn waar ik op kan terugvallen en andersom.
Tegelijkertijd ben ik emotioneel en religieus mijn eigen weg gegaan en dat is een eenzame weg geweest omdat er geen voorbeeld was en omdat ik uit een bepaald milieu ben gestapt.
Hoe belangrijk vind jij het om economisch zelfstandig te zijn? En waarom?
Ja, heel belangrijk. Het is de belangrijkste factor geworden in mijn volwassen bestaan. Ik heb daarmee mijzelf en mijn gezin altijd onderhouden en ons een volwaardige, onafhankelijke plek gegeven in de maatschappij.
Wat betekent vrijheid voor jou?
Zelf bepalen hoe, met wie en waar ik leef
Wat vind je van de gelijkwaardige positie van vrouwen op dit moment? En zijn er nog zaken die aandacht vergen?
Ik zie een groot verschil hierin tussen de vrouwen die ik ken. Het verschil tussen mijn (schoon)zussen mét opleiding en baan en (schoon)zussen zonder opleiding en baan is erg groot.
In de zeer traditionele opvoedingsomgeving waarin ik ben groot geworden zie ik dat scholing en betaald werk die vrouwen in een maatschappelijk betere positie brengt en hen ook gelijkwaardiger maakt dan de vrouwen die afhankelijk zijn van uitkering of inkomsten van hun partner.
In mijn vriendenclub zijn er nauwelijks vrouwen zonder werk/betaalde baan.
Alle vrouwen in mijn omgeving hebben altijd werk en de zorg voor hun gezin gecombineerd met fulltime banen, partners en kinderopvang/nanny’s.
Welke rol spelen mannen in het hele emancipatieproces volgens jou?
Ik houd me daar niet zo mee bezig. Ik heb altijd vanuit mijn eigen principes gewerkt en geleefd. In mijn gezin met jonge mannen kunnen zij zich niet voorstellen dat vrouwen niet werken, dat huishoudelijke taken niet gedeeld worden, dat er een verschil zou moeten zijn. Als voorbeeld heb ik het goed gedaan. Nu is het aan hen: iedere generatie heeft zo haar eigen uitdagingen.
Ik heb nooit zoveel vertrouwen gehad in de ontwikkelcapaciteit van de ander.
Sommige zaken zoals vrouwen aan de top zullen moeten worden afgedwongen.
Wat is jouw stip op de horizon? Heb je nog ambities en welke zijn dat?
Nee, tot mijn veertigste dacht ik dat ambities nodig waren; nu, tegen mijn vijftigste wil ik leven zoals ik wil: vrij en onafhankelijk.
Wil je andere vrouwen nog iets meegeven? Advies? Tips?
Als je werkt: zorg voor de schoenen van je kinderen.
Vraag een eerlijk loon en zorg dat je dat krijgt. Stel jezelf in dienst van je kwaliteiten, of dat nu in de keuken, in de kinderopvang, in de directiekamer, op het gemeentehuis, op de universiteit of in de boardroom is. Investeer in je gezondheid en levenskwaliteit op je eigen manier.
Laat de ogen van de ander (zeker niet die van andere vrouwen) niet bepalen wat je moet doen of hoe je handelt. Durf emotioneel zelfstandig te zijn.
Mogen anderen je volgen op jouw sociale media?
at the age of 48
