Vrouw en sport

Vrouwensport is nog vaak ondergeschikt aan sport voor en door mannen. Tegenstanders vonden dat vrouwen neit geschikt waren om te sporten; althans zo dacht men jaren geleden.
Het zou fysiek te zwaar zijn en het vrouwenlichaam werd te gespierd. Bovendien was de kleding een probleem want het mocht niet onzedelijk zijn.

De laatste jaren hebben vrouwen in de sport een behoorlijke inhaalslag gemaakt en zijn zij veelvuldig te zien tijdens wedstrijden maar nog zijn zij onderbelicht.
De wedstrijden van de heren gaat altijd voor die van de dames.

Beloning van topsporters

Vrouwen in de topsport krijgen nog steeds minder betaald dan mannen.
Een aantal verdient niet genoeg om zichzelf financieel te onderhouden en dat is zorgelijk te noemen.
Jaarlijks proberen vrouwen dit onderwerp aan te kaarten maar van een succes kan men nog niet spreken; vrouwen blijven onderbetaald.
Een voorbeeld is de rugby wereld. Daar waar mannen kunnen beschikken over een bus en een riant salaris krijgen de vrouwen niets.
En dat terwijl de vrouwelijke rugbyspelers beter presteren dan de mannen.
Miedema, voetbalster, heeft veel kritiek over zich heen gekregen toen zij de ongelijke beloning aankaartte en werd ronduit door Derksen uitgelachen met: “Die meiden zijn op hol geslagen”.

Mannelijkheid

Sport is voor mannen een uiting van hun mannelijkheid en daar moeten vrouwen tegen op boksen.
Sportsocioloog Agnes Elling benoemde dit, “Hoe belangrijker vrouwen worden in de samenleving, hoe belangrijker voetbal wordt voor mannen”.

Wat moet er gebeuren?

Vrouwen zouden meer vertegenwoordigd moeten zijn in besturen van sporten en er ligt een taak voor de bonden om de ongelijke wedstrijdgelden, beloningen en sponsorbedragen gelijk te trekken.