Vrouwen in asielzoekerscentra
Hoe is de situatie voor vrouwen in asielzoekerscentra? Als je er even op los googled kom je behoorlijk zorgelijke berichten tegen.
En toch horen wij er nu, zeker met de crisis in Ter Apel, maar heel weinig over.
Wel lezen we berichten over Nederlandse vrouwen die worden lastig gevallen door mannen uit het AZC maar hoe zit het met de vrouwen die noodgedwongen moeten vertoeven in een AZC?
Zijn vrouwen veilig in asielzoekerscentrum?
Vrouw uit Nigeria overgoten met kokend water door vluchtelingen in AZC.
Mannen urineren over vrouwen, vrouw aangerand, vrouw verkracht, vrouw mishandeld, huiselijk geweld…..
Vrouwen geven aan dat zij zich niet altijd veilig voelen in het asielzoekerscentrum
Maar we lezen ook dat er elke zes dagen een zedendelict wordt gepleegd in asielzoekerscentra.
Nu zul je zeggen dat dit ook in onze gewone Nederlandse maatschappij gebeurt maar dat vrouwen amper veilig zijn in een asielzoekerscentrum mag duidelijk zijn.
In België leerden ze de vluchtelingenmannen hoe om te gaan met vrouwen en dat zegt ons inziens genoeg.
Vluchtelingenwerk Nederland vond dat maar onzin en stigmatiserend.
Toch zit er een kern van waarheid in. Er zijn culturen waar vrouwen minderwaardig zijn en het is helemaal niet zo raar, dat als je in een vrij en geëmancipeerd land komt, je leert hoe wij hier tegen vrouwen aankijken.
Hoe zit het met vrouwen in Ter Apel
Het gekke is dat een aantal jaren geleden volop aandacht was voor de veiligheid van meisjes en vrouwen in asielzoekerscentra.
Vandaag de dag lees je er amper nog wat over en ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat het er dus niet meer is.
In 2016 waarschuwde het Kenniscentrum Inclusief Samenleven hier al voor
‘Hoe groter zo’n locatie is, hoe anoniemer de bewoners zijn. De kans is dan kleiner dat ze elkaar beschermen en om hulp vragen.’
Wij vragen ons echt af: hoe is de siuatie voor meisjes en vrouwen in Ter Apel?
Geweld tegen vrouwen is een schending van mensenrechten
We weten het bijna allemaal. Geweld tegen vrouwen is schending van mensenrechten. We hebben de rapportage en aanbevlingen van Grevio kunnen lezen en er is natuurlijk het Istanbul Verdrag. Toch worden vrouwenrechten met voeten getreden. Ook in asielzoekerscentra.
Vrouwen van Nu heeft daarom in 2018 al een manifest opgesteld.
Nederland heeft de volgende internationale verdragen geratificeerd, die (mede) de basis moeten zijn voor het beleid van de
overheid en voor haar verantwoordelijkheid in dezen:
1. Het VN-Vrouwenverdrag inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen, New York 1979, aanbeveling nr. 19 (geweld tegen vrouwen)
2. Verdrag van de Raad van Europa inzake het voorkomen en bestrijden van geweld tegen vrouwen en huiselijk geweld,Istanbul Conventie, 2016
3. Istanbul Protocol van de VN: Handboek over effectief onderzoek en documentatie van marteling en andere wrede, onmenselijke of vernederende behandeling of straf, 1999
4. Resoluties en Vluchtelingenverdragen van de VN Veiligheidsraad
5. Verdrag inzake en ter beperking van Staatloosheid
6. Nonrefoulementbeginsel: verdragsstaten hebben binnen en buiten eigen grenzen en jurisdictie een verantwoordelijkheid om te zorgen dat vrouwen en meisjes niet – opnieuw – terecht komen in een situatie van vervolging en geweld
Wanneer iedereen zich zou houden aan dit beleid zou je verwachten dat de veiligheid van meisjes en vrouwen gegarandeerd zou zijn, ook in de AZC’s.
Alle aandacht gaat nu naar de schrijnende toestand in Ter Apel
En dat is terecht. Mede door het falende beleid van ons kabinet is het nu een vreselijke toestand in Ter Apel.
Het kabinet deinst er ook niet voor terug om de wet te overtreden met hun zogenaamde crisis-oplossing.
Uit alles blijkt dat zij ver van de realiteit staan en voor nu biedt het zeker geen oplossing.
Doordat alle aandacht nu uitgaat naar de schrijnende situatie daar, kun je je afvragen of er nog aandacht is voor de veiligheid van meisjes en vrouwen.
Wij maken ons in ieder geval ernstig zorgen daarover.
