Wereldgezondheidsdag met aandacht voor mentale gezondheid van jonge mensen
Op 7 april, vraagt de WHO, de World Health Organization, aandacht voor gezondheid en ziektes in de wereld.
Platform Internationale Vrouwendag geeft vandaag speciaal aandacht voor al die jonge meisjes en vrouwen die het, mede vanwege corona, mentaal zwaar hebben.
Wachtlijsten bij onder andere GGZ een drama
Het is een alom bekend probleem: de wachtlijsten bij de GGZ.
Juist in deze tijden van corona een levensgevaarlijk fenomeen.
Jonge mensen die het mentaal zwaar hebben komen maar niet van die wachtlijsten af en een aantal van hen heeft zelfmoord neigingen.
Soms wachten ze meer dan 2 jaar voordat er uberhaupt hulp voor hen beschikbaar is.
Het probleem is nu dat iedereen naar elkaar wijst.
Wie is verantwoordelijk voor het niet bieden van acute hulp?
Afhankelijk van regio, hulpverlenersorganisatie: willekeur
Het lijkt willekeur. Het hangt er vanaf hoe ernstig je klachten zijn, met welke instelling je te maken hebt en zelfs in welke regio je woont.
Bovendien worden mensen soms afgewezen direct na het invullen van de formulieren voor een intake gesprek.
De instelling zou niet geschikt zijn, er is geen personeel genoeg of het probleem is te complex.
Het is dweilen met de kraan open en ondertussen raken jonge mensen meer en meer in de problemen.
Paul Blokhuis reageert
Demissionair staatssecretaris Paul Blokhuis is van mening dat mensen te lang op de wachtlijst staan en wijst met alle gemak van de wereld naar de instellingen.
Hij vindt dat instellingen zich actiever moeten opstellen om mensen te helpen. Maar om dat zo te zeggen is natuurlijk een utopie.
Want iedereen heeft een rol in dit verhaal. De landelijke overheid die de zorg terug gekieperd heeft naar gemeenten inclusief een forse bezuiniging.
De gemeenten die al met een keukentafel gesprek zorgvragers wijzen op hun eigen netwerk en de boot vaak afhouden.
En de instellingen met hun ellenlange wachtlijsten.
Kom er maar achter waar de schoen nu echt knelt.
Wat vinden wij?
Het is schandalig hoe de regering de afgelopen jaren is omgegaan met het welzijn van mensen. Er is ingezet op welvaart en economie en men heeft het welbevinden van mensen op de achtergrond geplaatst.
Resultaat is een grote groep mensen die het mentaal erg zwaar heeft en nergens terecht kan.
Je kunt als netwerk van een kwetsbaar iemand niet altijd paraat staan. Het mist je soms aan kennis. Want laten we eerlijk wezen: iemand die eenzaam is, dat lukt soms nog wel maar iemand met een eetstoornis of zelfmoordneigingen?
Daar heb je echt professionals bij nodig.
Wij hadden gehoopt dat tijdens pandemie nou eindelijk eens duidelijk werd dat het belangrijkste in het leven toch wel gezondheid is. Ook mentale gezondheid.
En daar waar allerlei financiële maatregelen zijn getroffen om ondernemers te helpen zijn ze de mentale zorg vergeten.
