Er worden meer vrouwen vermoord door hun (ex)partner dan in de georganiseerd misdaad
In een interview wat Saskia Belleman gaf aan Buitenhof gaf zij aan dat er meer vrouwen overlijden door geweld van hun (ex)partner dan er mensen worden vermoord door de georganiseerde misdaad.
‘ Femicide is het topje van de ijsberg’
Geen speciaal opgetuigde teams voor femicide maar wel voor georganiseerde misdaad
Terwijl er voor de georganiseerde misdaad en/of ondermijning hele rechercheteams worden ingericht, is dit er niet voor femicide. En dat terwijl het probleem van femicide groter is. Hoe is dat mogelijk?
En daarmee, zegt Belleman, dat de vrouwen in de steek worden gelaten.
Femicide: een veel gehoord argument van de dader is dat het de schuld van de vrouw zelf is
Mannen vinden dat zij vaak zelf niet schuldig zijn aan het geweld wat zij hun parnter aandoen. Nee, de schuld ligt bij de vrouw.
” Had ze mij het bloed maar niet onder de nagels vandaan moeten halen” of ” had ze dat maar niet moeten zeggen tegen mij”. Allemaal redenen voor de (ex)partners om hun vriendin of vrouw geweld aan te doen.
Het gedrag van de vrouw is reden voor de (ex)partner om haar te vermoorden. Zo simpel als dat brengen de daders dit naar voren als argument en excuus.
De reacties die Belleman zag op bijvoorbeeld X is dat mannen vooral reageren op haar berichten als het gaat om femicide. Ze houden elkaar de hand boven het hoofd, steunen elkaar door te zeggen dat vrouwen lang niet altijd onschuldig zijn. Platform Internationale Vrouwendag krijgt vaak te horen dat er ook mannen zijn die door hun (ex)partner vermoord worden. Wat die mannen niet weten is dat het aantal vermoorde mannen, door een (ex)partner aanzienlijk minder is dan andersom. Femicide is een pandemie veroorzaakt door mannen die hun gedrag niet onder controle hebben en liever een vrouw vermoorden dan van ze te scheiden.
Er wordt niet daadkrachtig gereageerd op de eerste signalen
Terwijl wij allemaal al weten dat er elke 8 dagen een vrouw in Nederland wordt vermoord door haar (ex)partner lukt het nog steeds niet om de eerste signalen serieus te nemen ook al zijn er organisaties die een lijst van rode vlaggen heeft gepresenteerd om juist die signalen te herkennen.
We kennen allemaal het verhaal van de 16-jarige Hümeyra Ergincanlı, die voor school werd doodgeschoten. Op de dag dat zij voor de 5e keer aangifte zou doen tegen haar ex)partner. En achteraf kwamen weer dezelfde excuses dat het niet opgemerkt was, dat er fouten waren gemaakt. Hoe vaak gaan wij dit nog horen?
Inmiddels is er bij de politie een vragenlijst met 17 vragen die kunnen worden beantwoord bij een vermoeden van huiselijk geweld of potentieel gevaar voor de vrouw. Maar deze vragenlijst wordt in de meeste gevallen helemaal niet gebruikt.
En dit terwijl Engeland publiekelijk heeft aangegeven dat femicide een pandemie is die vele malen erger is dan de georganiseerde misdaad, wachten wij in Nederland nog rustig af. Totdat er weer een vrouw vermoord wordt en iedereen weer in shock is. Het cirkeltje weer rond tot het volgende slachtoffer.
Praktijkervaring eigenaar Platform Internationale Vrouwendag
Om het nog persoonlijke te maken: als eigenaar van dit platform heb ik ervaring met hoe instanties omgaan met de rode vlaggen. Tijdens de bevalling van onze kleinzoon zijn er behoorlijk wat rode vlaggen afgegaan in het ziekenhuis in Utrecht. Toen ik dit wilde bespreken zeiden zij: ‘ We nemen dit serieus, we hebben een niet-pluis-gevoel’. En daar bleef het bij. De partner had, toen mijn dochter op de recovery lag na een keizersnee, alle deuren op slot gedaan. Er kon geen arts meer bij. ” Dit hadden wij toch zo afgesproken?”, was zijn reactie naar mijn dochter. Er mocht geen kraamvisite komen en het ziekenhuis weigerde een melding te maken bij Veilig Thuis. De partner heeft jarenlang al vreemd en zorgelijk gedrag vertoont door mijn dochter dagelijks te denigreren, in de hoek te zetten, te dwingen rekensommen uit te rekenen, te schelden en te schreeuwen. Haar autootje verpatst en haar geinsoleerd van de familie.
De melding van van mij en dezelfde avond bezocht Veilig Thuis mijn dochter en partner in het ziekenhuis. Er werden daadkrachtige afspraken gemaakt en dat leek goed te gaan. In een gesprek met Veilig Thuis en mijn dochter werd duidelijk dat het hier ging om intiem terreur maar naarmate het traject vorderde zwakte het af. De partner kreeg weer alle gelegenheid om in contact te komen met mijn dochter met alle gevolgen vandien. Veilig Thuis heeft het hele zaakje overgedragen aan een wijkteam die vaak amper iets weten van potentiele femicide of intiem terreur.
We wachten af. De zorgen zijn groot want een vos verleert zijn streken niet en deze partner is gevaarlijk. De rode vlaggen wijzen hier heel duidelijk op.
Net als Belleman is het Platform Internationale Vrouwendag van mening dat Nederland helemaal niet geemancipeerd is
Veel mannen denken nog steeds in oude rollenpatronen. Vinden dat vrouwen moeten luisteren naar de man. Die vinden dat hij het hoofd is van het gezin en hij het voor het zeggen heeft. Mannen die vinden dat je vrouwen mag straffen voor hun gedrag.
De strijd die onze voormoeders hebben gestreden voor een gelijkwaardige maatschappij, waar vrouwen net zoveel rechten hebben als mannen: dat was nog maar het begin en eerlijk gezegd: we hollen snel achteruit qua emancipatie juist omdat iedereen denkt dat het met de emancipatie wel gedaan is.
Terwijl femicide slechts een topje van de ijsberg is. Het merendeel van de verhalen van vrouwen die mishandeld of misbruikt zijn door een (ex)partner horen wij helemaal niet. Laat staan dan de politie hele teams opzet om femicide tegen te gaan of daders op te sporen.
We moeten allemaal veel meer inzetten op het voorkomen van femicide. Meer inzetten op gedragsverandering bij mannen en meer inzetten op emancipatie. Voor de komende jaren zal dit dan ook een speerpunt zijn van het platform. Elke vermoorde vrouw is er 1 teveel.
