Hogeropvrouwen zijn juist het bewijs dat feminisme werkt
Een reactie op de denigrerende opinie van Piet van Mourik

Op 9 april 2025 publiceerde Piet van Mourik een opiniestuk onder de titel “Hogeropvrouwen doen het feminisme geen goed”. Zijn boodschap: vrouwen die carrière maken zouden zich conformeren aan een mannelijke norm en daarmee het feminisme ondermijnen. Dat is niet alleen een misvatting, het is ook een schoolvoorbeeld van het patriarchale denken dat feminisme juist wil doorbreken.

Laat ik helder zijn: vrouwen die door het glazen plafond breken doen dat ondanks, niet dankzij, de obstakels die Van Mourik zelf beschrijft. En dat is precies waar het feminisme voor vecht.

Feminisme gaat over keuzevrijheid — óók om carrière te maken

De kern van feminisme is autonomie: de vrijheid om zelf keuzes te maken, los van beperkende gendernormen. Of dat nu betekent dat een vrouw besluit om fulltime moeder te zijn, in de zorg te werken of om gemeentesecretaris te worden — het gaat erom dat zij die keuze zélf maakt.

Van Mourik lijkt alleen waardering te hebben voor vrouwen die hun ambitie ondergeschikt maken aan zijn morele meetlat. Daarmee doet hij precies wat hij mannen verwijt: bepalen wat “goede” of “echte” vrouwen zijn.

Vrouwen aan de top zijn geen verraders, maar voorlopers

Het idee dat vrouwen die succesvol zijn in de publieke sector of het bedrijfsleven hun ziel verkopen, is zowel seksistisch als schadelijk. Want wat Van Mourik over het hoofd ziet, is dat deze vrouwen juist wél verschil maken. Ze openen deuren voor anderen. Ze nemen andere vrouwen mee, bevorderen diversiteit in besluitvorming en breken stereotype verwachtingen af.

Zeker, niet iedere vrouw aan de top is een activist. Maar dat hoeft ook niet. Het feminisme is geen club met één uniforme gedragslijn — het is een veelzijdige beweging waarin plaats is voor activisten, politici, kunstenaars, arbeiders én topvrouwen.

Solidariteit is geen uniform gedragspatroon

Van Mourik verlangt naar een soort ‘feministische zuiverheid’, waarbij vrouwen alleen feministisch mogen zijn als ze zich aan bepaalde vormen van activisme houden. Maar solidariteit is geen modderige loopgraaf waar iedereen in dezelfde pas moet marcheren. Solidariteit is ook: ruimte maken voor elkaar, opkomen voor wie nog uitgesloten wordt en systemen veranderen van binnenuit — en ja, dat kan óók via een bestuurskamer.

Bovendien is het ironisch dat hij vrouwen verwijt zich aan te passen aan een door mannen gedomineerd systeem, maar tegelijk vrouwen die dat systeem proberen te hervormen, wegzet als “strategische hennetjes”. Hoe wil hij dan verandering? Door op afstand toe te kijken?

Wie bepaalt wat ‘egocentrische ambitie’ is?

Dat vrouwen ambitieus zijn, wordt al eeuwen als bedreigend gezien. Wat bij mannen als leiderschap en visie wordt gevierd, heet bij vrouwen ‘egocentrisme’. Dat Van Mourik die oude denktrant nog steeds aanhangt, onder het mom van ‘echte solidariteit’, is veelzeggend.

De waarheid is: we hebben juist méér ambitieuze vrouwen nodig, in alle sectoren en op alle niveaus. Niet omdat zij perfect zijn, maar omdat hun aanwezigheid het systeem eerlijker en representatiever maakt. Omdat macht pas eerlijk verdeeld is als het voor iedereen toegankelijk is — niet alleen voor de clubjes waar Van Mourik op doelt.

Tot slot: cijfers liegen niet — het beleid werkt

Het CBS laat zien dat het aantal vrouwen in topfuncties stijgt. Niet dankzij vrijblijvend goodwillbeleid, maar door jarenlange inzet van feministen die streden voor quota, zichtbaarheid en gelijke kansen. Ja, het beleid werkt. En ja, we zijn er nog lang niet. Maar vooruitgang kleineren omdat het niet perfect is, is hetzelfde als zeggen dat je geen regenboog waardeert omdat er niet alle kleuren in zitten.

Laat vrouwen die hogerop komen geen doelwit zijn van zuur cynisme. Laten we ze vieren als rolmodellen, inspirators en bewijs dat feministische strijd wél resultaat heeft.

Want wie echt gelooft in emancipatie, weet: het glazen plafond barst niet vanzelf — daar heb je vrouwen voor nodig die durven te rammen. En ze verdienen onze steun. Niet ons wantrouwen.

terug naar home